pokrywał dużą część Apulii. Przyjemnie będzie odpocząć w cieniu dębów, buków i sosen, wypatrując płochliwych saren. Stąd blisko już do Monte SanfAngelo, osady, która przez setki lat ściągała na Gargano pielgrzymów. Tu prowadził święty szlak Longobardów- Via Sacra Longobardorum. Strudzeni pielgrzymi przemierzali kręte drogi wijące się pośród wzgórz, by dotrzeć do osławionego sanktuarium.

My pokonujemy tę samą trasę, ale chociaż nie jedziemy na osiołku, lecz wygodnym, klimatyzowanym samochodem, wyprawa wcale nie jest łatwa. Docieramy wreszcie do usytuowanego na wysokości 800 m n.p.m. Monte SanfAngelo. Leży na wapiennej skale „podziurawionej" licznymi jaskiniami. W jednej z nich przed setkami lat kilkakrotnie miał się ukazać Archanioł Michał. Miasteczko wygląda jednak bardzo skromnie i właściwie nic nie wskazuje na to, że znajdujące się tu sanktuarium jest jedną z najstarszych i najważniejszych świątyń chrześcijańskich w Europie.

Mijamy podniszczone mury norrnańskiego zamku, rzędy skromnych domków, które służyły dawniej pielgrzymom jako miejsca noclegowe i dochodzimy do niewielkiego dziedzińca, nad którym góruje smukła ośmiokątna dzwonnica z Wił wieku. Kościół wygląda skromnie, a my przecież spodziewaliśmy się okazałej świątyni. Gdy po polsku wymieniamy na ten
temat uwagi, podchodzi do nas zakonnik i nieskazitelną polszczyzną proponuje, że oprowadzi nas po sanktuarium. To jeden z polskich braci, opiekujących się kościołem, Prowadzi nas przez imponujące drzwi z brązu, tłumacząc, że wykonano je w Konstantynopolu w XI wieku.

Potem idziemy schodami w dół i znajdujemy się w niezwykłym miejscu. Kościół to chłodna, dość mroczna

 

 

 

Pod koniec V wieku Archanioł Michał podobno ukazaf się w Monte  SanfAngelo czterokrotnie